Η καλύτερη έρευνα για ένα όζο του θυρεοειδούς γίνεται με το υπερηχογράφημα. Η κλινική ψηλάφηση του θυρεοειδούς δεν ανευρίσκει τους όζους που βρίσκονται βαθειά στα πίσω τμήματα του θυρεοειδούς, ενώ το σπινθηρογράφημα  δίνει  μόνο πληροφορίες για το εάν ο όζος είναι ψυχρός ή θερμός.
Ένα καλό υπερηχογράφημα μπορεί να αποφανθεί εάν:

1. ο όζος είναι αληθινός ή όχι

2. είναι ύποπτος οπότε χρειάζεται παρακέντηση FNA ή ολική θυρεοειδεκτομή

3. συνδυάζεται με διόγκωση τραχηλικών λεμφαδένων, μία σημαντική πληροφορία, οπότε τροποποιείται η χειρουργική αντιμετώπιση από απλή ολική θυρεοειδεκτομή σε ολική θυρεοειδεκτομή και εκτεταμένο λεμφαδενικό καθαρισμό.

ΣΥΧΝΕΣ  ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ  ΑΣΘΕΝΩΝ

1) Εχω έναν όζο στον θυρεοειδή και κάνω συχνά υπερήχους για να δω εάν μεγαλώνει

Το μέγεθος  και ρυθμός αυξήσεως ενός όζου του θυρεοειδούς δεν αποτελεί  καθοριστικό παράγοντα κακοήθειας ή μη του όζου. Υπάρχουν μεγάλοι όζοι που αυξάνονται και είναι καλοήθεις  υπερπλαστικοί όζοι ενώ αντίθετα υπάρχουν  μικροί κακοήθεις όζοι που δεν εμφανίζουν  ενδιάμεση αύξηση μεγέθους και παρ΄  όλα αυτά εμφανίζουν μεταστάσεις σε λεμφαδένες.

Υπάρχουν  7-8 κριτήρια (ίδια χαρακτηριστικά του όζου), βάσει των οποίων χαρακτηρίζεται ένας όζος ύποπτος όπως η σύσταση, η ηχογένεια, η παρουσία μικροεπασβεστώσεων, η κατεύθυνση  αναπτύξεως, η αγγείωση, το περίγραμμα, η μορφή της κάψας κ.λ.π.

2) Μου έχουν πει ότι έχω όζο στον θυρεοειδή. Τι πρέπει να κάνω;

Θα πρέπει  πρώτα να τεκμηριωθεί ότι ο όζος αυτός είναι πραγματικός ή όχι. Πολλές φορές μία συχνή στις γυναίκες αυτοάνοση χρόνια θυρεοειδίτιδα αποδιοργανώνει την αρχιτεκτονική δομή του θυρεοειδούς και δημιουργεί αλλοιώσεις που μοιάζουν με όζους. Η ικανότητα του εξειδικευμένου υπερηχογραφιστή είναι  στο να απομονώνει τον πραγματικό όζο από τον ψευδοόζο της θυρεοειδίτιδος και να απαλείφει το άγχος ή την ανησυχία  του ασθενούς.

3) Εάν ένας όζος εμφανίζει, στο υπερηχογράφημα, ύποπτα στοιχεία τι πρέπει να κάνω;

Εάν τα ύποπτα υπερηχογραφικά στοιχεία είναι πολλά, συνιστάται ολική θυρεοειδεκτομή. Εάν είναι λίγα προτείνεται συνήθως παρακολούθηση ή/και παρακέντηση FNA και κυτταρολογικός έλεγχος του όζου.

4) Η ολική θυρεοειδεκτομή είναι η ενδεδειγμένη επέμβαση;

Είναι η ενδεδειγμένη επέμβαση εφ΄  όσον δεν έχει ξεφύγει η νόσος και δεν έχει προκαλέσει  μεταστάσεις  στους λεμφαδένες του τραχήλου. Εδώ παίζει σημαντικό ρόλο η εμπειρία του υπερηχογραφιστή να εντοπίζει του παθολογικούς λεμφαδένες, να κάνει δηλ. πλήρη χαρτογράφηση του τραχήλου  έτσι  ώστε ο χειρουργός, σε λιγότερο χρόνο, να πραγματοποιεί την ανάλογη χειρουργική τομή που να συμπεριλαμβάνει  πλήρη αφαίρεση του θυρεοειδούς και πλήρη αφαίρεση όλων των παθολογικών λεμφαδένων έτσι ώστε να αποφεύγονται μελλοντικές χειρουργικές επεμβάσεις για υποτροπές της νόσου και κατά συνέπεια να μειώνεται στο ελάχιστο η ταλαιπωρία του ασθενούς.

Πολλές φορές το ενδιαφέρον του υπερηχογραφιστή  ακτινολόγου περιορίζεται μόνον στον όζο του θυρεοειδούς και δεν επεκτείνεται στα διάφορα διαμερίσματα του τραχήλου όπου κατασκηνούν οι λεμφαδένες.  Είτε λόγω βιασύνης είτε λόγω αδυναμίας να ανιχνεύει παθολογικούς διηθημένους  λεμφαδένες. Το αποτέλεσμα είναι  ανεπαρκής σταδιοποίηση της νόσου, ο χειρουργός εκτελεί μόνο ολική θυρεοειδεκτομή, η νόσος παραμένει στους λεμφαδένες, οπότε ο ασθενής χειρουργείται  για δεύτερη φορά πράγμα που αυξάνει την ταλαιπωρία και φυσικά το κόστος.

5) Μετά την επέμβαση χρειάζεται υπερηχογραφική παρακολούθηση-follow up του τραχήλου;

Είναι απαραίτητη για την έγκαιρη εντόπιση μιας πιθανής υποτροπής. Συνδυάζεται με αιματολογικό έλεγχο δεικτών (θυρεοσφαιρίνη-αντιθυρεοειδικά αντισώματα). Πολλές φορές ένα καλό υπερηχογράφημα μπορεί να εντοπίσει μια αρχόμενη υποτροπή αν και οι δείκτες ελέγχονται  φυσιολογικοί.